Сенің сөздерің менің үмітіме себеп болды,
Күдер үзбеймін, бірақ шыдамның есесі толды.
Махаббат бақшасына сезімнің гүлін ектім,
Бірақ дәл осындай жағдайдың боларын білмеппін.
Жазғы демалысыңды, жұмысыңды себеп қылма,
Әйтпесе әлгі үмітіме тағы еріп қалам.
Түсінбеймін, неге жіпсіз байланып қалдым мен,
Саған қарай ұмтылып, таласып тағдырмен.

Жазылған хаттарың жауапсыз қалды тағы,
Енді неге, кімге «кінәлісің» деп кінә артамыз?
Қолда бар алтынның қадірін білмей қолаға жабыстық,
Енді сенде қалады жүрегімнің жартысы.
Алдымыз қараңғы, не боларын білмеймін, сен,
Түбі ұғарсың бәрін, енді, жарығым, өзіңе сендім.
Сондықтан да таңда, өзіңде болмақ,
Енді мені тарихыңда қалдырма.

Қ-сы:
Сабағы солды саған сыйлаған соңғы гүлдің,
Көз алдымда бейнең, естелігі соңғы күннің.
Жаныма жақын жан едің, алтыным,
Өшкен емес санамнан көзіңнің жарқылы.