Ақбайан алыста қап сағындырған
арманым нар жолында жаным құрбан
айналдым жүрегіңнің лүпілінен
амалсыз мені өзіне бағындырған

қайырма
көзіңде әсем нұржайнап
шашыңа жетші гүл байлап
ынкарлықтың жөлімен
жүремін сені күнде ойлап

ақбайан алаңдатты келмегенің
аңсаған дидарымды көрмегенің
әлемде сұлулықты жалғыз десем
арқашан ойланбастан сендер дер едім

көзімді алмай жұрмын жолыңнан көп
ұстайсың қашан қалқам қолымнан кеп
өлеңді саған ғана арнап жазып
омырымды сүйемін мен өзің бар деп